Η καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται.

Αυτό ξανα πές το. Θα σε πάω λίγο πίσω πρώτα, για να καταλάβεις τι θα σου πω πιο μετά.

Πρέπει να ταν Οκτώβρης, και μία κλασσική πλην κουραστική μέρα μου θα ξεκινούσε..Ξέρεις είμαι από τα άτομα που και το λεπτό ύπνου θεωρείται υπέρ-πολύτιμο. Έτσι, όταν σε σηκώνει η γιαγιά σου(είχε έρθει Αθήνα για κάμποσες μέρες) ένα ολόκληρο ΤΕΤΑΡΤΟ πριν, ε, δε λες ότι αρχίσαμε καλά σήμερα. Αλλά επειδή την αγαπάς, το προσπερνάς και σηκώνεσαι για να προλάβεις και την προσευχή. Έλα όμως που ο θεός έχει άλλα σχέδια για σένα σήμερα. (επίσης είμαι από τα *ηλίθια πια* άτομα που παίρνουν το κινητό στην τουαλέτα, για να τσεκάρουν την ώρα. ναι. όχι πια.)Το παλιό κινητάκι μου, έχει μια καμπύλη από πίσω. Και με τη βοήθεια αυτής, έκανε ένα ωραιότατο σάλτο από τα χέρια μου στο πλυντήριο και από το πλυντήριο στη λεκάνη. της τουαλέτας. Λυπήθηκα για δύο πράγματα: την απουσία που έφαγα επειδή άργησα (καταλαβαίνεις γιατί, δεν θέλω να σε αηδιάσω) και του έρμους τους τεχνικούς που το έπιασαν στα καθαρά χέρια τους, μη γνωρίζοντας που ήταν πριν.

Και επανέρχομαι στο θέμα μας. Χθες, πήρα ένα άλλο δανεικό, γιατί η μπαγκατέλα που είχα είχε τα νεύρα της τώρα τελευταία και δεν μου έκανε τη χάρη να πάρω ή να με πάρουν τηλέφωνο. Το καινούργιο λοιπόν, είναι θηρίο. Άλλοι θα το λέγαν παντόφλα αλλά θέλω να είμαι ευγνώμων. Το ξυπνητήρι του, σηκώνει ολόκληρη μονάδα πεζικού στο πόδι. (Και το είχα βάλει και στη δόνηση..) και όπως καταλαβαίνεις, η μέρα μου ξεκίνησε ωραία. ΑΛΛΑ! δεν θα γκρινιάξω.

Αφήνοντας πίσω τις κακές στιγμές σουλατσάρισα για λίγο στην Καλλιθέα για κάτι δουλειές και βγάζοντας σπυράκια από τη ζέστη, έτρεξα(κυριολεκτικά) να προλάβω το λεωφορείο για να πάμε στην πλαζ Κεγαμώ τις παραλίες. Γαλαζοπράσινα νερά, χρυσή αμμουδιά, λίγος κόσμος, απόκοσμη θέα.. Ναι αμέ.. Και τώρα που προσγιώθηκες Αθήνα και δε παραλιακή, να σου πω ότι πήγαμε στο Ammos beach. ΚΕΓΑΜΩ! Η θάλασσα ήταν τόσο καθαρή όσο και ένα έλος που είχα δει στο χωριό μου μικρή. Και πες πως το προσπερνάς κ αυτό, και τον τύπο με το ναρκωμένο φίδι που ήθελε φωτογραφίες να περνάει πάνω απο το κεφάλι σου, και τον τύπο που πουλούσε μανό ντάλα μεσημέρι, και τα πιτσιρίκια από δίπλα που χοροπηδάγαν και σου ερχόταν όλη η ammos στη μούρη, και τα 4 έουρος που πλήρωσες για να ξαπλώσεις -και καλά- σε ξαπλώστρες.

Οκ, τα ξεπερνάμε αυτά, και θέλω να σου μείνει η μυρωδιά του αντηλιακού, της θάλασσας, της αμμουδιάς, την αίσθηση του ήλιου να σου λούζει το πρόσωπο, και τη νοσταλγική διάθεση όταν είναι ώρα να πας σπιτάκι σου. Κ' εκεί που είμαι αισιόδοξη, μπαίνουμε στο τραααααμ. :D Εκεί αρχίζει το τζέρτζελο. Ναι, όταν θα μπεις θα νιώσεις μια δροσούλα από τον κλιματισμό, αλλά επίσης θα νιώσεις και θα μυρίσεις κυρίως την μπόχα και την κλεισούρα. Και θα γίνεις και σαρδέλα, έτσι για να νιώσεις ότι είσαι ακόμα στη θάλασσα. Εκείνες τις στιγμές εύχεσαι να μην είχες πάει καν για μπάνιο, να έμεινες σπίτι, και να έκανες ηλιοθεραπεία στο μπαλκόνι. Εγώ σήμερα, με την κατάσταση που επικρατούσε εκεί μέσα, ευχήθηκα να μην είχα γεννηθεί.

Αλλα όχι, θα κρατήσω μια σταγόνα χαράς απο το πρώτο μου μπάνιο και θα ηρεμήσω. Γιατί τα βάσανά μου τελειώνουν. Και τα βάσανά μου τελειώνουν, γιατί το καλό το παλικάρι ξέρει κ άλλο μονοπάτι. Γιατί το σωτήριο Α5 ήρθε να μου δώσει τη λύση για σήμερα και δεν την περίμενα απο το στριμοκωλίδκο 040. Με τον κλιματισμό του, τους 5 επιβάτες -στη συγκεκριμένη περίπτωση- την άνεσή του και τα καινούργια καθαρά καθίσματά του.(οκ, λεωφορείο είναι, όχι σαλόνι...) Και κάπως έτσι, έφτασα σπίτι σήμερα.

Υ.Γ.: Ξέρεις, αναπολώ τις διακοπές με τους δικούς μου. Και συγκεκριμένα όταν πάμε παραλία, με αυτοκίνητο, με ομπρέλες, με ψυγειάκι, με καρεκλίτσες, και τα συναφή, και δεν υποβάλλεσαι στο ανελέητο στριμωξίδιπαυλαπακέτοπαυλαξενέρα που έφαγα στη μάπα σήμερα. Τελικά, όταν χάνεις κάτι, τότε το εκτιμάς....... ( και ηθικά διδάγματα στη μπλογκάρα μας!)