Είναι κατακαλόκαιρο(το νιώθεις βέβαια από αυτή τη ζεστή που σε αναγκάζει να βγαίνεις από το σπίτι σου μετά της 10 μ.μ) και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να περάσει η ώρα είναι να πας στην παραλία(αδύνατο, ταλαιπωρία στα μετρό,τραμ, λεωφορεία για τουλάχιστον μισή ώρα) και καταλήγεις να κάθεσαι όλη μέρα μπροστά στο χαζοκούτι ή τον η/υ σου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων κάνεις και μια βόλτα μέχρι το ψυγείο ή την μπανιέρα.
Και κάπου εκεί είναι που σε πιάνει η φιλοσοφική σου σκέψη,καλή ώρα όπως εμένα τώρα. Πού θέλω λοιπόν να καταλήξω;Στο ότι σε μια τέτοια κατάσταση βρισκόμουν και εγώ όταν κάθισα και σκέφτηκα τι παίζει γύρο μου,μιλώντας για τους φίλους μου,την οικογένεια μου και την ζωή μου. Σκέφτηκα ποιους αγαπώ, συμπαθώ,μισώ,για ποιους αδιαφορώ και για ποιους δίνω την ζωή μου. Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις πως όλοι είναι για την πάρτη τους. Έλα που όμως αυτό πονάει,γιατί τελικά ανακαλύπτεις πως ίσως τίποτα απ' όλα όσα έκανες δεν έχει αξία!Ιδίως όταν εσύ σκίζεσαι(μπορεί να υπερβάλω) και τελικά παίρνεις ένα αγγούρι. Έχεις όμως σκεφτεί πως το αγγούρι αυτό έχει αξία από την στιγμή που κοιτάς το εαυτό σου στο καθρέφτη και σ' αρέσει αυτό που βλέπεις!Και τώρα πάλι από την αρχή.Ανθεωρείς.Οσες σκέψεις έκανες και βασάνιζες τον εαυτό σου ήταν μπορεί και άχρηστες και σου χάλασαν την ψυχολογία!Άι στο καλό δηλαδή. Και ποιο είναι το συμπέρασμα;Πως ο καθένας είναι για τον εαυτό του όσο και αν δεν το δέχεσαι ή δεν το καταλαβαίνεις!Γιαυτό λοιπόν κοίτα ό,τι κάνεις να το νιώθεις και να μην το μετανιώνεις αρκεί να ξέρεις πως κάπου εκεί μέσα βαθιά νιώθεις καλά.Ευτυχισμένος ή όπως θες πες το.Και αν αυτό δεν μπορείς και δεν σε βοηθάνε να το βρεις εδώ χαμηλά κοίτα ψηλά,εκεί υπάρχει χώρος για όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου