Τα χρόνια της νιότης

Καλοκαίρι σου λέει μετά..Έκανα διακοπές πολλές θα έλεγαν εδώ..Το να πηγαίνεις όμως σε διάφορα μέρη δεν είναι για εμένα σημαντικό..Αν δεν κάνεις συναρπαστικά πράγματα..Καλοκαίρι για εμένα σημαίνει διασκέδαση,ξεφάντωμα,υλοποίηση των αναλώσιμων και εφικτών ονείρων μου..Το να κάνω πράγματα που δεν μπορώ να κάνω τον υπόλοιπο χρόνο γιατί πρέπει και θέλω να διαβάσω για να πετύχω κάποιους στόχους μου..Αλλά με αυτά ξεχνιέμαι και κυρίως ξεχνάω το ότι είμαι παιδί..Νιώθω πως σιγά σιγά χάνονται τα χρόνια αθωότητας μου και δεν θέλω να περνούν έτσι ανούσια..Θέλω να ζήσω και άλλα πράγματα..Θέλω να κάνω πράγματα που δείχνουν πως είμαι άκομα παιδί και να αφήσω τις ευθύνες μου για λίγο στην άκρη και να φερθώ ακόμα πιο ανώριμα..Να κάνω μια βλακεία και να την πατήσω..Να μην σκεφτώ το μετά και να ζήσω την στιγμή..Πως όμως να μπορέσω να κάνω κάτι τέτοιο;Με ποιόν; Όλοι οι φίλοι μου προσπαθούν να δείχνουν την ωριμότητα τους ξεχνώντας το ποιοί είμαστε..Μπορούμε ακόμα να φερθούμε ανώριμα..Είμαστε στο όριο..Αν σταματήσουμε να φερόμαστε έτσι θα ζήσουμε πολλά πράγματα που πιστεύω πως χάνουμε τώρα..Θέλω να γίνω για λίγο αυτό που φαντάζομαι..Αλλά και εμείς να αποφασίσουμε πως θέλουμε να ζήσουμε κάποια πράγματα πριν χαθούν απο μπροστά μας,παρεμποδιζόμαστε από τις καταστάσεις γύρω μας,όπως επίσης και από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε..Μικρομέγαλα,κομπλεξικά,φλώρια γινόμαστε όλοι..Ας αφήσουμε για λίγο τουλάχιστον την μάσκαρα που την θεωρούμε υπέρ-σημαντική,το υπέρ-περιποιημένο μαλλί που αν χαλάσει από τον αέρα το θεωρούμε τεράστια απώλεια.Kαλά είναι αυτά,θα τα έχουμε όμως μια ζωή μπροστά μας.Το άρωμα της παιδικότητας όμως χάνετε σε αντίθεση με την Chanel No5.

Υ.Γ: Γραμμένο,πριν από περίπου ένα χρόνο, εμπνευσμένο από μια συζήτηση με κάποιον,τότε για εμένα μοναδικό.